Jak wychować dziecko na asertywne?

Bardzo często wydaje nam się, że wszelkie zachowania ludzkie lub charakter, jakim określamy innych ludzi, jest jakoś z góry dany. Słychać też opinie, że wszystko zależy od uwarunkowań genetycznych i ktoś po prostu taki jest. Nic jednak bardziej mylnego. Na przykład jedną z ważniejszych cech w naszym życiu błędzie asertywność. Ale zwróćmy uwagę na to, że nikt z nas nie rodzi się asertywny. Trzeba się tego po prostu nauczyć. Nie ma oczywiście nauki asertywność w szkole, ale od czego są rodzice? W końcu ojciec i matka powinni uczyć nie tylko tego, ile kanałów jest w telewizji albo jakie są najlepsze polski sloty online, czy też jak jeździć na rowerze. Istotna jest także sfera psychiczna, która będzie warunkować rozwój mentalny malucha i jego zdolności adaptacyjne w społeczeństwie.
Problem z odmawianiem
Rodzice lub opiekunowie czasami zwracają uwagę na to, że na przykład dzieci mają bardzo duże problemy z tym, aby czegoś odmówić i wyrazić na przykład przeciwne zdanie aniżeli inne osoby. Zwraca się, więc uwagę, że taki chłopiec albo dziewczynka, czy też już nawet osoby nastoletnie po prostu zgadzają się na wszystkie propozycje swoich rówieśników nawet wtedy, gdy wiedzą, że postępują wbrew sobie. A poza tym, jeżeli już wyrażają stanowisko przeciwne, to odbywa się to zwykle za pośrednictwem kłamstwa lub wykrętów. Jak, więc postępować, aby stopniowo, a ostatecznie nawet całkowicie wyeliminować takie negatywne czynniki z charakteru dziecka?
Podążanie za dobrym przykładem
Jedną z najlepszych najstarszych metod jest wykorzystanie naszego postępowania jako przykładu. Z własnego doświadczenia z pewnością przecież wiemy, że rozwój małego dziecka i to, czego się uczy w swoim młodym życiu, wynika głównie z relacji z rodzicem. Tak więc również asertywność będzie przez dziecko lub przez osoby młode przejmowana od nas. Może nawet nie zdajemy sobie sprawy z tego, że nasze interakcje z innymi osobami, czyli na przykład relacje z bliskimi lub z przyjaciółmi, zawsze są dla syna albo córki wskazówką. Pokazują, jak należy postępować i się zachować. Jeżeli przecież będziemy pokazywali, że zgadzamy się na absolutną dominację, czy wręcz nawet na to, aby inni wchodzili nam na głowę, to dziecko będzie brało z nas przykład i w konsekwencji może dopuszczać nawet do tego, że inni będą ignorować w jego własne sprawy. A tego przecież byśmy nie chcieli.
Za późno na naukę?
Na pewno mamy dużo szczęścia, jeżeli w porę się zorientowaliśmy w takich mechanizmach psychologicznych już od najmłodszych lat i staramy się znaleźć sposób, aby przekonać dziecko, że są sytuacje, gdy po prostu warto przeciwstawić się nawet grupowym opiniom. Niestety do takich wniosków dochodzimy czasami bardzo późno. Niespodziewanie okazuje się, że potomek, który jest uczniem szkoły średniej lub już nawet studentem po prostu nie ma w sobie wyrobionej asertywności. W efekcie może być, więc wykorzystywany przez innych także w dorosłym życiu w przestrzeni zawodowej i osobistej.
Rozmawiajmy o uczuciach
Rozmowy jednak potrafią zdziałać cuda. Należy jak najczęściej przekonywać takie osoby, aby wyrażały swoje myśli, życzenia i uczucia. Muszą jednak wiedzieć, aby robić to jednocześnie, nie obniżając wartości drugiej osoby. Oczywiście nie jest też niczym złym, a czasami nawet zalecanym kontakt z doświadczonym psychologiem lub trenerem osobistym. Tacy specjaliści mają gotowe szkolenia i metody terapeutyczne. One zawsze skutecznie uczą asertywności nawet osoby w wieku dojrzałym.